Wellicht is geen enkele andere president van de Verenigde Staten zo in de vergetelheid geraakt als Woodrow Wilson. Opmerkelijk voor een man die de Place de la Concorde in 1918 vol deed stromen. Burgeractivist William Edward Burghardt Du Bois bevond zich onder de Parijzenaren en zag “without doubt the most foreword figure in the world.” Wilson behoort tot de belangrijkste vormgevers van het moderne presidentschap. Hij begreep zijn PR, liet zich graag als toeschouwer tijdens een honkbalwedstrijd fotograferen. Wilson was vaker in het Capitool dan in het Witte Huis te vinden – lobbyend en schmierend onder de senatoren – en breidde de bevoegdheden van de uitvoerende macht enorm uit. Tijdens zijn eerste termijn kreeg hij een opmerkelijk groot aantal wetten door het Congres geloodst, waaronder de invoering van de inkomensbelasting en de oprichting van het Federal Reserve System. Wilson bekeerde zich later in zijn leven tot een fervent voorstander van algemeen kiesrecht, wat in 1920 in de Verenigde Staten bewerkstelligd werd. The State of the Union, die Amerikaanse variant op de troonrede? Wilson herstelde hem in ere. Kortom, een man van het volk, wiens invloed zich tot op de dag van vandaag doet gelden.
Maar hij was ook de man van de desillusie. Hij leidde twee miljoen Amerikaanse jongens naar de slagvelden van Europa om de eeuwige wereldvrede voor elkaar te boksen. Zij legden hun leven in de waagschaal “to make the world safe for democracy”, maar op het moment suprême weigerde de Senaat – inmiddels met een Republikeinse meerderheid – toestemming voor de deelname van de Verenigde Staten aan zijn Volkenbond te verlenen. Desalniettemin traden die Verenigde Staten voor het eerst op als de politieagent van de wereld en ook in dat opzicht zijn ze “Wilsonian” .
Volgens Scott Berg had Woodrow Wilson nog niet de juiste biograaf gevonden om hem in het pantheon van de groten der aarden bij te zetten. Berg verklaarde dat in een interview met Jim Newton in de Public Library van Los Angeles. Hij brengt daarin verandering met Wilson. Berg schreef de biografie op het sap van de bewondering – sinds zijn vijftiende prijkt er een foto van Wilson in zijn werkkamer – maar het is allesbehalve een hagiografie geworden. Ook de nare kanten van de man komen aan de orde. Voor de burgerrechtenbeweging, om op Du Bois terug te komen, was Woodrow Wilson een teleurstelling. De zuiderling is naar huidige maatstaven zonder meer een racist te noemen. Ook in die zin is hij door de twintigste eeuw ingehaald, met kopstukken als de Kennedys en Marther Luther King.
Wilson
A. Scott Berg
Simon & Schuster
ISBN 9780743206754
Verschenen oktober 2013
