De biografie van Tim Bergling, de tragedie van Moonboy

In zijn kamer in de ouderlijke woning in Östermalm, de chique wijk van Stockholm waar de diplomaten, fondsbeheerders en internetentrepreneurs woonden, doodde Tim Bergling de tijd met computergames als World of Warcraft, terwijl hij gebukt ging onder de jeugdpuistjes en de angst vroegtijdig aan kanker te overlijden. Een gevoelige puber met Weltschmerz, zou je zeggen. In het najaar van 2006 downloadde hij een illegale versie van FL Studio, software waarmee hij zijn eigen muziek kon maken. Basshunter, die dat jaar een nummer-1-hit had met Boten Anna, was hem voorgegaan. Hij legde op een nieuwe videokanaal – YouTube – uit hoe hij in een mum van tijd de oorwurm op zijn computer gecomponeerd had. ‘Dat kan ik ook,’ dacht Bergling. Drie jaar later stond de dodelijk verlegen dj voor een deinende massa op het Ultra Music Festival in Miami uit zijn dak te gaan. Twaalf jaar later was hij dood. Uit het leven gestapt, weg van de chronische pijn, de verslavingen en de stress.

Moonboy Bergling

De Zweedse onderzoeksjournalist Mäns Mosesson schreef de biografie van Tim Bergling, die als Avacii de wereld van de elektronische dansmuziek (EDM) veroverde met nummers als Levels , I Could Be The One en Wake Me Up. De insteek van Mosesson laat niets te raden over. Waarom heeft dit ogenschijnlijke zondagskind, dat een godsvermogen verdiende met zijn muziek,  op 20 april 2018 een einde aan zijn leven gemaakt? Mosesson interviewde de gebroken ouders van Tim Bergling, vrienden, (ex-)vriendinnen en zakenpartners. Ook sprak hij collega’s uit de scene als Laidback Luke, de alias van Lucas van Schepeningen, die een houseforum op het world wide web onderhield, waar Bergling als ‘moonboy’ voor het eerst van zich liet horen. Van Schepeningen stuurde Bergling in 2008 de richting van de harmonische EDM op, want de Zweed had veel meer te bieden dan het opdissen van de zoveelste technodreun. Hij had een onmiskenbaar talent voor melodieën.  

Mosesson kreeg dus de nodige medewerking van de mensen uit de omgeving van Bergling en beschaamde dat vertrouwen niet. Al te persoonlijke en pijnlijke kwesties blijven onaangeroerd, zoals de omstandigheden rond de zelfgekozen dood  van Bergling. Hoe stapte hij uit het leven? Was er een afscheidsbrief? Daar staat tegenover dat Mosesson een aangrijpend verhaal vertelt over een creatieve jongen die ontspoort, opkrabbelt en – toen zijn naasten dachten dat hij zijn bestaan weer op de rails had – de hand aan zichzelf sloeg. De ontdekking van meditatie, mindfulness en het verzameld werk van Carl Gustav Jung (‘echt vet nice’) waren uiteindelijk niet toereikend gebleken om hem van zijn duistere gedachten af te helpen.

Meedogenloze muziekindustrie

Ook schetst Mosesson het beeld van een meedogenloze muziekindustrie, waar werkdagen van 16 uur eerder regel dan uitzondering zijn. Er moet ‘gedraaid’ worden, het grote geld wordt door de downloadcultuur niet meer met hits maar met optredens verdient. In 2010 verzorgde Bergling, die zijn alias ‘wonderboy’ inmiddels voor ‘Avicii’ had ingeruild, al 300 optredens. Daarna volgde Las Vegas, Ibiza, Hawaiï, Australië – soms in één etmaal.

Eerst was er de drank, die in 2012 tot een acute alvleesklierontsteking leidde. De  hospitalisering ervoer hij als een weldaad. Eindelijk vakantie!

‘De dagen in het ziekenhuis waren de meest angst- en stressvrije dagen die ik me van de afgelopen zes jaar kan herinneren.’

Toen kwamen er de pillen, opioïden als oxycodon en tramadol om de chronische pijn te bestrijden, aangevuld na een bezoek aan zijn huisarts in Amerika met angstremmers en antidepressiva. Wanneer zijn vader naar zijn woning Los Angeles afreist om in te grijpen, houdt Bergling hem buiten de deur. Zoals iedere verslaafde klaagt hij over de schending van zijn autonomie. Zijn vader Kas respecteert zijn grenzen niet, misgunt hem zijn genoegens, controleert teveel. Een junk bijt de hand die hem wil redden, want uiteraard is het de verslaving die hem van zijn autonomie berooft.

Tot dat inzicht kwam Bergling zelf ook. In 2015 liet hij zich opnemen en leerde hij door middel van zijn therapeut Paul Tanner en het werk van Jung zijn persoonlijkheidsstructuur te doorgronden. Hij was een introvert, verdwaald in de uitzinnige wereld van de dancemuziek. Hij stopte met toeren, ondernam een jungletocht in de Amazone en berichtte het thuisfront dat het goed met hem ging.

In het voorjaar van 2018 dacht hij eraan weer te gaan optreden, op Ibiza, waar hij met Tiësto aan het begin van zijn carrière gouden tijden had beleefd. Begin april reisde hij met een stel vrienden naar Oman: paragliden in de woestijn. Hij componeerde twintig schetsen die ‘gestoord goed’ voelden, zo informeerde hij zijn manager. Het zou zijn postume werk worden, uitgebracht in 2019 op het album Tim.

Zes maanden na de zelfgekozen dood van Tim Bergling kondigde dj Hardwell aan zijn mengpaneel in de wilgen te hangen. De scene was een ‘eindeloze achtbaan’ geworden en hij wilde weer gewoon Robbert van de Corput worden. Wie na het lezen van Tim. De officiële biografie van Avicii die beslissing afdoet als gezeur, heeft een hart van steen.

Zoek hulp als je suïcidale gedachten hebt: 0800-113. Meer informatie vind je hier.

Tim. De officiële biografie van Avicii
Mäns Mosesson
Kosmos Uitgevers
ISBN paperback 9789021576473
ISBN ebook 9789021576480
Verschenen in november 2021

Bestelinformatie

Bestel als paperback bij bol.com (€ 18,50)
Bestel als ebook bij bol.com (€ 9,99)

Eric Palmen
Eric Palmen
Eric Palmen is historicus en hoofdredacteur van Biografieportaal. Hij schreef onder andere Kaat Mossel, helleveeg van Rotterdam en Dwaze liefde, een familiegeschiedenis, uitgegeven bij Prometheus. Voor Historisch Nieuwsblad, de Volkskrant,Vrij Nederland, Het Parool en Elsevier Weekblad schreef hij artikelen over de biografie.

Fijn als je dit artikel met anderen deelt:

Lees ook...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in