Superman had het er maar moeilijk mee dat ware helden in bed bleven liggen en de wereldvrede een kans wilden geven. In de eerste helft van de jaren zeventig zat hij in een dip. Flowerpower, Vietnam en Watergate hadden het vertrouwen in de autoriteiten ondermijnd. De breed gespierde, keurig gekapte handlanger van Recht en Orde sloeg onder de opstandige jongeren nogal een modderfiguur met teksten als: “If I can’t trust the president of the United States, who can I trust?” Julias Schwartz had net het stokje overgenomen van Mort Weisinger, de editor van DC Comics die verantwoordelijk was voor de succesvolle televisieserie uit de jaren vijftig en zestig. Weisinger introduceerde nieuwe figuren als Supergirl en Krypto the Superdog. Hij had van Superman een megaheld gemaakt, die met zijn blik kon doden en op de meer romantische momenten moeiteloos een ster aan het firmament wist uit te blazen. Lois Lane was er natuurlijk vanaf den beginne bij, geconcipieerd door Jerry Siegel en Joe Shuster, de geestelijke vaders van Superman. Ja, Superman had alleen maar vaders. Glen Weldon schreef zijn biografie, ongeautoriseerd uiteraard.
Geen enkele comic is zo met zijn tijd meegegaan als Superman. Hij bestreed onrecht in alle soorten en maten. De gewetenloze fabrieksdirecteur die in de crisis van de jaren dertig de hardwerkende Amerikaan naar het leven stond, kon rekenen op de vuisten van Superman. (Shuster en Siegel hadden hem qua buitenaardse krachten nogal pover toegerust, vandaar die vuisten. Hij sprong over gebouwen en tilde met gemak een auto op, maar dat was het dan wel zo’n beetje). Tijdens de Tweede Wereldoorlog deden de As-mogendheden het dun in hun broek wanneer ze Superman in het vizier kregen. Hij stond voor “Truth, Justice and the American Way. Now more than ever!” Hitler, Hirohito en Mussolini – bij tijd en wijle traden ze persoonlijk op in de comics – streden een verloren strijd: ‘It isn’t Superman who is doning this. It’s the American People!’ In de jaren vijftig kreeg Superman het met Atom Man aan de stok, voorkwam hij zo nu en dan een nucleaire oorlog of een meteorietinslag en danste hij op de muziek van rockster Jimmy Olsen.
En toen was er die gezagscrisis. Niet alleen de waarden en normen van Superman kwamen ter discussie te staan, ook de man zelf stond symbool voor het verachte establishment. Julias Schwartz probeerde wanhopig de tijdgeest in zijn comic te vertolken. Supergirl verruilde de pantys voor de minirok, Lois Lane veranderde met behulp van een machine in een zwarte vrouw, zodat ze Superman de ultieme gewetensvraag kon stellen: ‘Look me straight in the eye, Superman. And tell me the Truth. Will you marry me, just the way I am?” Dieptepunt in de verstoorde relatie tussen Mr. Righteousness en de rebellerende jeugd was de enquete die in jaargang 1970 werd uitgebracht. Superman wilde van zijn lezers weleens weten wat hen werkelijk interesseerde, pollution, black people of space flights, zodat hij zijn actieradius daarop kon aanpassen.
Glen Weldon is het juist om dat acclimatisatievermogen van Superman te doen. Superman. The Unauthorized Biography is niet alleen het levensverhaal van een stripheld, maar ook een cultuurgeschiedenis van de Verenigde Staten in de tweede helft van de twintigste eeuw. Al bleef Superman, in de kern van de zaak, altijd zichzelf, zoals het een mythische held betaamt: “1. He puts the needs of others over those of himself. 2. He never gives up.”
Superman. the Unauthorized Biography
Glen Weldon
Uitgeverij John Wiley & Sons Inc
ISBN 9781118341841
Verschenen april 2013
Bestelinformatie
Bestel hier als hardcover bij bol.com (€ 18,99)
Bestel hier als e-book bij bol.com (€ 21,99)
