John Kruth schreef eerder over de blinde jazzmuzikant Rahsaan Roland Kirk en de getroebleerde folkzanger Townes Van Zandt. Deze maand verscheen zijn biografie van Roy Orbison, Rhapsody in Black: The Life and Music of Roy Orbison. Jazz, folk en rock: neemt Kruth het niet al te nauw? ‘All three of these men were great lemonade makers – they took the lemons that fate/life dealt them and transmuted pain and suffering into something beautiful that refreshed people’s spirits,’ verklaart Kruth in een interview met OnMilwaukee de rode draad in zijn werk.
Roy Orbison, geboren in 1936 was de oudste van de Traveling Wilburys, het gelegenheidsbandje van George Harrison (1943-2001), Bob Dylan (1941), Tom Petty (1950) en Jeff Lyne (1947), met wie hij in 1988 zijn comeback vierde. De broekies erkenden hem als hun nestor. Dylan: ‘’Orbison transcended all the genres – folk, country, rock and roll or just about anything […] There wasn’t anything else on the radio like him.’’ Tom Petty: ‘’We watched Roy give an incredible concert and kept nudging each other and saying, ‘Isn’t he great? He’s in our band.’’ Het merendeel van zijn klassiekers – Only the Lonely (1960), Running Scared (1961), Crying (1961), In Dreams (1963) en Oh, Pretty Woman (1964) – componeerde Orbison in het begin van de jaren zestig, toen hij nog onder contract stond van Monument Records. Daarna kwam de klad in zijn carrière. In 1965 sloot hij onder druk van zijn manager Wesley Rose een mega-deal met MGM Records. Die wilden voor hun gage van een miljoen dollar drie albums per jaar afgeleverd zien en zagen een grote filmster in Orbison – een pijnlijke vergissing, getuige zijn optreden in Fastest Guitar Alive (1967). De popscene veranderde. Terwijl de protestgeneratie de psychedelische muziek van Jefferson Airplane en Pink Floyd omarmde, nam Orbison covers van Hank Williams en Don Gibson op. De jongelui haakten af.
Orbison bleef niet gespaard voor de grote tragedies van het leven. Op 6 juni 1966 verongelukte in zijn bijzijn zijn eerste vrouw Claudette Frady, beiden waren fervente motorrijders. Twee jaar later kwamen zijn twee oudste zonen om toen zijn villa in Henderson, Tennessee tot de nok toe afbrandde. In 1969 trouwde Orbison met de Duitse muziekproducente Barbara Jakobs. Wesley, zijn enig overgebleven zoon uit het huwelijk met Claudette Farby, werd bij zijn ouders geparkeerd. Jen Chaney, criticus van The Washington Post, vindt dat de biografie te kort schiet in het verklaren van die kant van Roy Orbison. ‘It’s impossible to read this and not wonder how Orbison could have abandoned his 3-year-old child.’
Door het succes van de Traveling Wilburys herrees Orbison uit zijn as in de tweede helft van de jaren tachtig. Voor zijn duet met K.D. Lang, een release van Crying , kreeg hij een Grammy Award. Hij nam zowaar weer een album op, Mystery Girl, en scoorde met You Got It, geschreven door zijn vriendjes Jeff Lyne (die ook het album produceerde) en Tom Petty, een hit. Het succes kwam postuum. Roy Orbison stief plotseling aan een hartaanval op 6 december 1988.
Rhapsody in Black.The Life and Music of Roy Orbison
John Kruth
Hal Leonard Corporation
ISBN 1476886792
Verschenen juni 2013
