Jane Dunn heeft iets met zusters. Ze schreef eerder over Virgina Woolf en Vanessa Bell in A Very Close Conspiracy. Volgens Dunn heeft zusterschap alle ingrediënten in zich van een dramatisch spektakelstuk. ‘It is sisters who weave the most complex web of love and loyality, ressentment and hurt,’ schrijft ze in Daphne du Maurier and Her Sisters: The Hidden Lives of Piffy, Bird and Bing. Daarin neemt ze het zusterschap van de auteur van onder andere Rebecca, Don’t look now en Jamaica Inn onder de loep.
Daphne du Maurier, geboren in 1907 als de middelste dochter van George du Maurier en Muriel Beaumont, groeide op in een upper-middle-class milieu in Hampstead, de prestigieuze buitenwijk van Londen. Haar vader maakte furore als Captain Hook in Peter Pan. Een egocentrische, kinderlijke man, die het verschrikkelijk vond dat zijn dochters geen zonen waren. Daarbij hadden ze ook nog eens de onbetamelijkheid hem te ontgroeien. Angela, de oudste, geloofde op haar achttiende nog steeds dat je van zoenen zwanger kon raken. Toen Daphne haar vader vertelde dat ze ging trouwen, brak hij in tranen uit. ‘It’s not fair!’, stampvoette hij. Daphne was zijn oogappel, de meest talentvolle van de drie. Dat vond ze zelf ook. ‘Isn’t it just that I am cleverer than they are?’ Angela waagde zich eveneens op het literaire pad, maar was vanwege het uitblijven van een verkoopsucces financieel afhankelijk van haar gevierde zus. Het meest geslaagd zijn nog haar memoires, It’s only the sister.
‘If only I were a man. That is the one slogan to me. I like women much better than men,’ verzuchtte Daphne du Maurier na haar verwarrende jeugd. Angela en Jeanne hadden hun coming out als rechtgeaarde lesbiennes, Daphne trouwde met Frederik ‘Tommy’ Browning, de brigadegeneraal die tijdens operatie Market Garden in de Tweede Wereldoorlog voorspelde dat de brug bij Arnhem weleens ‘a bridge too far’ kon zijn. Daphne onderhield haar leven lang gepassioneerde relaties met vrouwen, onder andere met de actrice Gertie Lawrence, maar committeerde zich niet vol overgave aan de damesliefde. Volgens Dunn: ‘She saw herself instead as a half-breed: female on the outside, but in her heart not a man but a romantic adolescent boy.’ De toekomstige biograaf die haar seksuele geaardheid niet met rust kon laten, was gewaarschuwd: ‘By Christ, if anyone should call that sort of love by that unattractive word that begins with an L, I’d tear their guts out.’
Haar grote liefde was Menabilly, het landhuis in Cornwell, dat ze zich door haar literaire successen kon aanschaffen. Daar leidde ze een solitair bestaan, toegeweid aan het schrijven, wars van alle publiciteit. Ze had het huis al op het oog toen ze Rebecca schreef, want Manderley, dat in de verfilming van Alfred Hitchcock de allure krijgt van een heus spookkasteel, is zonder enige twijfel op Menabilly gebaseerd. Haar kinderen – Tessa, Flava en Christian – voelden er zich verwaarloosd. Ze herinneren zich vooral de ratten die van de zolder bezit hadden genomen.
De kritieken van Daphne du Maurier and Her Sisters: The Hidden Lives of Piffy, Bird and Bing zijn verdeeld. Nicholas Shakespeare vindt het boek in The Telegraph ‘sensitive and sympathetic’en roemt de groepsbiografie, want ‘Dunn succeeds in pricking our curiosity about her sapphist siblings.’ Rachel Cooke is in The Observer juist minder te spreken over dat aspect: ‘Her decision to deal with all three women at once, and chronologically, rather than in separate sections, has dealt her narrative a fatal blow.’ Cooke prevereert nog altijd de biografie van Daphne du Maurier door Margaret Fosten ui 1993.
Daphne du Maurier and Her Sisters: The Hidden Lives of Piffy, Bird and Bing.
Jane Dunn
Uitgeverij HarperCollins Publishers
ISBN 9780007347087
Verschenen februari 2013
