Harry Slinger, de bescheiden én eigengereide zanger van Drukwerk

Hij is een geboren frontman: Harry Slinger, de zanger van Drukwerk, met dat rode petje, eh mutsje. Begin jaren tachtig speelde de band met covers en eigen werk het land plat. Edwin Gitsels schreef een boek over hem, en natuurlijk over zijn band met de dubbelzinnige titel: Je Loog Tegen Mij.

In de winter van het jaar 1982 bereikte Je Loog Tegen Mij de eerste plaats in de Nederlands top 40, dat daarmee One of Us van ABBA afloste. De Amsterdammers mochten er twee weken van genieten. En dat deden de muzikanten met volle overgave.

In het voorwoord van Gitsels boek, beklaagt de zanger zich erover dat ie eens en te meer vereenzelvigd wordt met Drukwerk: “Ik ben de voorman misschien okay, maar ik ben toch niet Drukwerk? Er zijn nog altijd vier anderen die deel uitmaken van de band.” Het zijn bescheiden woorden van een man die, zo blijkt, minder bescheiden is als ie zich in dat ene zinnetje wil laten kennen.

Slinger wil graag gehoord worden; hij is een verteller, zowel op het podium als thuis. Daar, in Westzaan aan de keukentafel, treft hij biograaf Edwin Gitsels die zijn levensverhaal boekstaaft.

Theeluik

De eerste, pakweg 75 pagina’s zijn vermakelijk. Gitsels schetst een nostalgisch portret van de zanger en zijn Amsterdam, de stad waar hij geboren is. Harry groeide op met een vader die graag naar Benjamino Gigli luisterde, zelf zong hij bij het kerkkoor. Muziek was er altijd. Hij kreeg z’n eerste baantjes en drumde mee met platen van Bob Dylan, The Pretty Things en The Beatles. En met het hart op de goede plek kwam hij, na een korte carrière bij Albert Heijn, als linkse rakker terecht in het jongerenwerk. Zijn eerste band was Theeluik (eigenlijk Daylight). Die naam veranderde tijdens een vergadering, nadat een van de bandleden terugkwam van de wc: Drukwerk.

Met het onverwachte succes van Je Loog Tegen Mij, kreeg de band de wind vol in de zeilen. De schare fans groeide gestaag en grote zalen raakten uitverkocht, ook buiten Amsterdam.

Haary Slinger tijdens tijdens Retropop in 2014 © Richard Broekhuijzen (CC BY-SA 4.0 DEED)

Een veranderende industrie

Gitsels verhaalt in een moeite door over de muziekindustrie in de jaren tachtig, die toen nog een zekere onbevangenheid had. Het is de tijd dat je nog met een geperst singletje de radiostations afging, er eentje dropte en het de volgende dag op de radio hoorde. Het zijn episodes die doen denken aan het boek Volgens Willem van Yaël Vinckx over de tegelijk hilarische maar ook pijnlijke carrière van poppromotor Willem Venema. Het is een tijd waarin de muziekindustrie, aangestuurd door een clubje naïeve liefhebbers, transformeert tot een kille branche van zakelijke en amuzikale managers en juristen.

Wim Sonneveld

Het succes van hun nummer1-hit is voor een groot deel te danken aan het charisma en tomeloze energie van Harry Slinger. Hij is een gangmaker, weet als geen ander een feestje te bouwen en heeft humor.

Een van de grappigste anekdotes is wanneer de belastingdienst vraagt naar vrijkaarten voor het afscheidsconcert in de Stadsschouwburg; voor de ongeveer vijftien deurwaarders die in loop der jaren bij de familie Slinger over de vloer kwamen, toen die het nog niet zo breed had.

Maar de zanger is ook eigengereid, op het dominante af. Uiteindelijk is hij het die alles bepaalt. Koste wat kost moet er, onder de naam Drukwerk, een album komen over zijn grote held Wim Sonneveld. Niemand in zijn omgeving is er enthousiast over maar Slinger drijft zijn zin door. Petje af voor Sonneveld flopt en wordt door de pers vernietigend besproken. Een krant heeft het over een ‘postume, smakeloze verkrachting van het briljante fenomeen Sonneveld’.

Minder populair

Gitsels vertelt de verhalen van zijn voormalige collega zonder al te veel poespas. Inderdaad, ex-collega, want de biograaf maakte een paar jaar deel uit van Drukwerk, totdat hij voor een carrière bij de Hitkrant koos.

Als de populariteit van Drukwerk na een paar jaar tanende is en Slinger uiteindelijk met een geluidsband door het land gaat, krijgt het verhaal een andere toon. Gedoe over geld, pijnlijke personele wisselingen, een oninteressant verhaal over een café dat niet goed loopt, leugens over en weer, en ongure types krijgen de overhand. Sneu wordt het wanneer de roddelpers een rol van betekenis gaat spelen.

Advertorial

In zijn voorwoord schrijft Edwin Gitsels dat hij een biografiebureau is begonnen. “Ik schrijf levensverhalen van mensen die dat cadeau krijgen van hun (klein)kinderen of die zelf hun verhaal in boekvorm willen nalaten aan de volgende generaties.” Jammer genoeg is dat in dit boek merkbaar: Je Loog Tegen Mij lijkt naar het einde toe meer op een advertorial dan op een biografie. En als je dan de laatste pagina van dit boek omslaat zie je warempel een advertentie voor Harry’s bedrijfje, compleet met website en telefoonnummer. Moet je een boek over een rasartiest werkelijk zo eindigen?

Je loog tegen mij: Harry Slinger, de biografie
Edwin Gitsels
Uitgeverij: Dit is je Leven
ISBN 9789083361703
Verschenen april 2024

Bestelinformatie

Bestel als paperback bij bol.com (€ 24,95)

Pieter Nabbe
Pieter Nabbe
Pieter Nabbe studeerde Nederlandse Taal & Letterkunde in Nijmegen. Hij is zanger en tekstschrijver van de band Juneville, door een voormalig OOR-recensent omschreven als ‘het best bewaarde geheim uit Nijmegen, tussen Frank Boeijen en De Staat’.

Fijn als je dit artikel met anderen deelt:

Lees ook...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in