‘Heel lang – ik heb die tijd nog volop meegemaakt, en kan ervan getuigen – heeft Nederland geen noemenswaardige biografiecultuur gekend, en sterker: wij waren daar nog trots op ook. Ons land was immers wars van roddel en persoonsverheerlijking – en daarom was de biografie meer iets voor de Engelsen met hun voortdurende schandalen, obsessie met komaf en kostscholen, plus – als we eerlijk waren – hun meeslepende vertel- en schrijfstijl,’ zo opende juryvoorzitter Frits van Oostrom zijn toespraak bij de uitreiking van de Biografieprijs 2024.
Hij vervolgt. ‘Het biografieproject van het toenmalige Prins Bernhard Fonds is wat mij betreft een van de beste voorbeelden van hoe bewust beleid met geld daadwerkelijk verandering kan brengen. Want de gefaciliteerde biografen zouden meestal leveren, en goed ook. Het getij begon zich te keren, in welk verband ik ook Hans Renders eervol wil vermelden, wiens missiewerk voor de biografie in Nederland ook zeker heeft geholpen, zoals meer recent ook het fraaie Biografieportaal op internet van Eric Palmen.’
Uiteraard is de lezer de drijvende kracht achter de cultuurverandering, zo concludeert Van Oostrom. De Biografieprijs werd overigens toegekend aan Karin Amatmoekrim voor haar biografie van Anil Ramdas.
