Cesar, het leven van drummer op het ritme van de tijd

The Golden Earring, een van de oudste rockbands ter wereld, viel stil toen afgelopen zomer George Kooymans overleed. Zijn dood betekende ook het definitieve einde van de band. De drie overgebleven leden lieten daar geen twijfel over bestaan. In Cesar kijkt drummer Cesar Zuiderwijk terug. Niet alleen op de roem, de albums en de podia, maar ook op zijn andere projecten, en wat hij altijd zorgvuldig buiten het bereik van het publiek hield: zijn privéleven. Journalist Jean-Paul Heck werd zijn vertrouweling én kroniekschrijver.

“Cesar!!”, klinkt het, halverwege die majestueuze uitvoering van Radar Love. Het is de kreet van Barry Hay die door het Londense Rainbow Theatre galmt. Cesar, bij geboorte Cornelis Johannes, jaagt het nummer opnieuw op met een hallucinerende puls op de snaredrum; een puls waar Ian Paice, drummer bij Deep Purple, een buiging voor maakte. Het publiek is in extase. Dit moment, vereeuwigd op Live uit 1977, behoort tot het collectieve geheugen van de rockgeschiedenis. En toch: in het boek wordt dit monumentale album niet besproken. Een gemis, of juiste keuze? Dit verhaal is meer dan een erelijst van triomfen en gaat niet alléén over The Golden Earring.

Twee slagwerkers – Heck is behalve journalist ook drummer – in gesprek, meer dan tweehonderd uur lang. En de vrucht van die gesprekken is een levendig mozaïek van anekdotes, humor en tijdsgeest. Het leest als een geschiedenis van de Haagse rock, maar gaat ook over hechte vriendschap en monogamie (en die ene misstap). Maar het is vooral het portret van een man die leefde op het ritme van zijn eigen kit, een kit die van een stel blikken uitdijde tot een kolossale set.

Levenshonger

Ziekte en de dood hangen aanvankelijk als een donkere sluier over dit relaas van de Haagse muzikant. Zuiderwijk opent zijn boek met de diagnose prostaatkanker waarmee hij gelukkig snel korte metten maakt. Daarna keert hij terug naar zijn jeugd, naar de vroege dood van zijn vader, een breuklijn die door zijn bestaan loopt. En uiteindelijk naar George, zijn maat en muzikale evenknie. Toch is Cesar allesbehalve een somber boek. Integendeel. Cesar Zuiderwijk laat zich portretteren als iemand die het leven lief heeft, nuchter en opgewekt kan relativeren en als een creatieve geest die barst van de ideeën; zo iemand die je graag in de buurt hebt.

Okselfris

Het charmante van dit boek – dat laveert tussen memoires en een autobiografie – is de vanzelfsprekendheid waarmee beroemdheden langskomen. Zuiderwijk is geen opschepper die pronkt met een vitrine van roem. Met die vette wereldhit speelden ze nou eenmaal in The Madison Square Garden, een van de beroemdste stadions ter wereld en dat is niet veel artiesten gegeven. Logisch dat je dan muzikanten van dezelfde statuur tegenkomt. Zo leerden ze onder andere de mannen van Rush en Kiss kennen. En Carlos Santana die het goede voorbeeld gaf hoe de kosten tijdens een tour binnen de perken te houden door zelf voor vervoer te zorgen in plaats van een peperdure stretch te huren. Hij zag hoe Pete Townsend een televisie uit een hotelraam kieperde. En Lou Reed die met een wit gezicht (niet van de schmink) naar het podium moest worden gedragen. Twee roadies bleven er voor de zekerheid even staan, voor het geval hij omviel, want bij zinnen was hij allang niet meer. Even later klonk dan toch A Perfect Day. En dan is er Keith, die in zijn eentje een tienpersoons lijn coke – maatje bourgondische sigaar –  aan zijn neus zet en daarna in slaap valt (?!). Tragikomische getuigenissen zijn het, uit de eerste hand en uit een tijd die balanceerde op de rand van destructie.

Waren zij zelf, mannen uit Den Haag, zulke brave broeders? De drummer beweert van wel. Zelf zat hij naar eigen zeggen steeds ‘okselfris’ achter zijn kit. En bassist Rinus Gerritsen is geheelonthouder. Laat hij nou net op een goed moment worden aangehouden op verdenking van hasjsmokkel. Maar de anderen? In een vergelijkbaar boek over een ander bandlid lezen we verhalen die hiermee toch op enigszins gespannen voet staan. Maar hé, dat is rock’n roll…

Back Home

Met The Golden Earring is Cesar bekende Nederlander geworden. Met andere projecten, zoals 1000 drummers en als jurylid in het televisieprogramma Battle Of the Bands is ie dat nog steeds. Dat wil niet zeggen dat er dan ook automatisch deuren opengaan voor zijn nieuwe band Sloper. Nieuwe generaties hebben geen weet van de drummer van Radar Love, vertelt hij nuchter en met een vleugje zelfspot. Zelfs zijn vriendin en latere vrouw Hester Ninaber van Eyben is verrast als hij vertelt dat hij, als het liedje Back Home toevallig op de radio is, daar toch echt de drummer van is.

Om wat publiciteit te genereren voor een optreden in Tivoli is hij niet te beroerd om met de lokale omroep te bellen. “Stuurt u maar een mailtje, dan gooien we het in de groep.” Elke artiest die het (nog) zonder bekendheid moet doen, weet wat dat betekent: niets.

Zuiderwijk is er de man niet naar om daarover van streek te raken, daarvoor heeft ie te veel levenswijsheid. Ooit, lang geleden mocht hij bij de drie anderen van The Golden Earring op bezoek komen om te kijken of het klikte. De band die toen ontstond, was er een voor het leven. En dat bracht hem alles waarop een muzikant mag hopen.

Cesar is een nuchter, grappig en openhartig portret van een man die zijn leven lang muziek maakte en maakt. Zonder al te veel opsmuk is het een verhaal over succes, vriendschap, tegenslag en doorzettingsvermogen. Jean-Paul Heck vertelt het met gevoel voor detail en zonder verheerlijking. Wat overblijft is het beeld van een drummer die bleef spelen, ook toen het ritme veranderde.

Cesar, het verhaal van een drummer
Jean-Paul Heck & Cesar Zuiderwijk
Uitgeverij Spectrum
ISBN: 9789000398249
Verschenen in november 2025

Bestelinformatie