Columbo, aflevering 7 van het derde seizoen. Johnny Cash speelt de bad guy die de moord op zijn veeleisende, jaloerse vrouw op een vliegtuigongeluk wil doen lijken. Nou ja, bad guy? De gospelzanger, gelovig als hij is, wordt door een kwaad geweten geplaagd. Wanneer Columbo hem eindelijk ontmaskert, zegt hij: “I am glad it’s over.”
“Listen, any man who can sing like that can’t be that bad”, antwoordt Columbo.
De rol van Tommy Brown was Johnny Cash op het lijf geschreven. In heel zijn doen en laten vertolkte Cash de man in het zwart, die gebukt ging onder de verzoekingen van het leven, maar die na een zondeval er ook alles aan deed om weer op het rechte pad te komen. Geen verleiding was hem vreemd. In zijn autobiografie uit 1973 maakte Cash geen geheim van zijn drugsverslaving en heeft hij het uitgebreid over zijn eerste huwelijk met Vivian Liberto, dat spaak liep en hem aan de rand van de mentale afgrond bracht. Hij kon zich moeiteloos identificeren met de drop-outs van Folsom State Prison, voor wie hij in 1968 op eigen initiatief belangeloos optrad. Cash had net zo goed één van hen kunnen zijn, hij was alleen op het rechte pad gebleven om zijn lief niet te verliezen. “Because you’re mine, I walk the line.” June Carter bracht licht aan het einde van de tunnel. Zij veranderde hem van een verslaafde schuinsmarcheerder in een aanhankelijke echtgenoot, toegewijd aan de liefde van zijn leven. In de biopic Walk the line, met Joaquin Phoenix in de rol van Johnny Cash en Reese Witherspoon in die van June Carter, wordt deze Redemption Song met volle overtuiging uitgedragen.
Robert Hilburn neemt in Johnny Cash. The life dat eind goed, al goed nogal met een korreltje zout. Cash bleef ook tijdens zijn tweede huwelijk de nodige amfetaminen gebruiken, June was overigens eveneens niet vies van een pilletje. Laat er geen misverstand over bestaan, Hilburn is een fan. De biografie is een ode aan de man die “never let facts interfere with a good story.” Hilburn probeert alleen de moraal van dat verhaal te vatten. Wat zegt die moraal over the American way of life in de twintigste eeuw en over alle grote thema’s die daarbij horen? Cash was een allemansvriend. Bob Dylan liep net zozeer met hem weg als dominee Billy Graham, met wie hij in de jaren zeventig en tachtig op kruistocht ging. Cash bediende met het grootste gemak een country, folk en rock publiek. Net toen hij meende dat het gedaan was met zijn muzikale carrière, liep hij hiphopper Rick Rubin tegen het lijf. In de herfst van zijn bestaan beleefde hij zijn tweede jeugd, die van American Recordings en Unchained. Met zijn diepe bas-bariton vertolkte hij voortaan de lyriek van Leonard Cohen, U2 en The Beatles. Postuum verscheen zijn cover van Mercy Seat van Nick Cave and The Bad Seeds, het verhaal van de man in Death Row die “the face of Jesus in my soup” zag. Johnny Cash was de verpersoonlijking van de Amerikaanse zondaar, strevend naar absolutie, met Billy Graham en de pillendoos aan zijn zijde.
Johnny Cash. De biografie
Robert Hilburn
Spectrum
ISBN 9789000347261
Verschenen september 2015
Bestelinformatie
Bestel hier als paperback bij bol.com (€ 25,-)
Johnny Cash. The Life
Robert Hilburn
Orion Publishing Co
ISBN 9780297866572
Verschenen oktober 2013
