Hoe geliefd Thierry Henry in Engeland ook is, lukt het de Fransen maar niet om van hun godenzoon te houden. Men noemt hem arrogant, berekenend, egocentrisch en manipulatief. In de kwalificatiewedstrijd tegen de Ieren op 18 november 2009, stopte hij de bal met de hand , om vervolgens een voorzet te geven op William Gallas, die scoorde. De uitzinnige viering door Henry van het doelpunt brengt de Fransen nog steeds in verlegenheid, zijn nederige onderonsje met Richard Dunne na afloop van de wedstrijd wordt als hypocriet ervaren. Maradona noemde zijn handsgoal tegen de Engelsen op het wereldkampioenschap in Mexico de ‘hand van God’; bij Henry werd het nooit meer dan een tengel van de schaamteloosheid. Een groot deel van de trouwe aanhang stelde serieus voor dat les bleus zich alsnog zouden terugtrekken voor het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika, ten faveure van underdog Ierland, dat zo schandelijk benadeeld was.
Het elftal ging toch en werd in de groepsfase in de pan gehakt. De onderlinge verstandhouding, en die met coach Raymond Domenech, was zo slecht dat de spelers moedwillig er het bijltje bij neer gooiden. Henry werd het boegbeeld van het verwende zondagskind dat lak heeft aan la gloire de France als het zijn zin niet krijgt.
In Londen herinneren ze zich vooral de 227 doelpunten die Henry voor Arsenal scoorde, zijn hondstrouwe verstandhouding met Arsène Wenger en de gloriedagen van het dreamteam: het samenspel van Thierry Henry met Dennis Bergkamp. Voetbalballet was nog nooit zo mooi geweest.
Thierry Henry. The Loneliness of the Modern-Day Footballer
Phillipe Auclair
Uitgeverij Macmillan Trade
ISBN 9780230757998
Verschenen augustus 2012
