Anna Wintour. De vrouw achter Vogue

Al meer dan dertig jaar staat Anna Wintour aan het roer van het Amerikaanse tijdschrift Vogue, waar zij met harde hand regeert. Dat is althans het beeld dat steeds opnieuw naar voren komt in populaire media, van memoires van oud-collega’s tot documentaires als The September Issue. Het is algemeen bekend dat Anna Wintour de inspiratiebron vormde voor Meryl Streeps personage in The devil wears Prada. Daarin portretteert Streep haar als een keiharde ijskoningin, die haar medewerkers tiranniseert. Tegelijkertijd heeft zij een enorme invloed op de modewereld en is er een trouwe aanhang die Wintour op handen lijkt te dragen.

Wat er precies waar is van deze verhalen, blijft een raadsel. Wintour doet weinig om het stereotype beeld van zichzelf te veranderen. Integendeel, zij versterkt het mysterie rondom haar persoon door nauwelijks over zichzelf te praten en zich te verstoppen achter haar kenmerkende zonnebril en bobkapsel. Dankzij dit kenmerkende uiterlijk heeft Wintour een iconische status bereikt. Haar beeltenis is te vinden op tassen en brillendozen. Maar wie is nu daadwerkelijk de mens achter dit masker? Dat probeert Amy Odell in haar biografie Anna. The Biography te ontrafelen. Het is de vraag of zij in haar opzet is geslaagd.

Zonder al te veel emoties

Amy Odell is een mode- en mediajournaliste, die in het verleden werkte voor New York Magazine (waarvoor zij modeblog The Cut opzette), Business of Fashion, The Economist’s 1843, Time en Cosmopolitan. Zij interviewde onder anderen ontwerper Karl Lagerfeld en woonde meerdere Fashion weeks bij. Eerder verscheen haar boek Tales from the back row. An outsider’s view from inside the fashion industry. Saillant detail is dat Odell tot twee keer toe solliciteerde bij Vogue, maar de baan destijds niet kreeg.

Haar biografie over Anna Wintour baseerde Odell vooral op een indrukwekkend aantal interviews. De hoofdpersoon zelf wilde ondanks herhaalde verzoeken niet geïnterviewd worden, maar was wel zo vriendelijk om de auteur door te verwijzen naar enkele van haar (voormalige) getrouwen. Het gevolg is dat de lezer weinig te weten komt over Wintours intrinsieke motivatie. Dat wat hierover wel naar voren komt, is afkomstig uit eerdere interviews met Anna Wintour. Het overheersende beeld in de biografie is echter dat van de hoofdredactrice van Vogue, zoals anderen haar zien. Daardoor blijft de lezer op afstand en blijft Odell hangen in de clichés die we al kennen van andere ooggetuigenverslagen. Het is het verhaal van de vrouw die rücksichtslos carrière wil maken en daarvoor schijnbaar zonder al te veel emoties te tonen soms jarenlange vriendschappen en relaties verbreekt.

Zwart schaap

Dat stereotype beeld van Wintour wordt nog versterkt, doordat de biografie nergens echt persoonlijk wordt. Odells boek leest als een zeer uitgebreid curriculum vitae, waarbij zij het overgrote deel besteedt aan Wintours tijd bij Condé Nast, de uitgeverij waar Vogue onder valt. In een magere 73 pagina’s raast Odell door Wintours jeugd en haar eerste schreden op de carrièreladder. Dat is spijtig, want die jaren zijn vormend voor Anna Wintours karakter en carrière. Door de nadruk op Wintours carrière biedt de biografie bovendien weinig nieuws voor modeliefhebbers.

Wintour hield niet van leren en stopte op haar zestiende met school. Haast terloops schrijft Odell dat Anna zich het zwarte schaap van de familie voelde, omdat zij als enige vroegtijdig met haar opleiding stopte, terwijl haar broers en zus studeerden aan prestigieuze universiteiten. Wilde Wintour daarom graag carrière in de mode maken, om zichzelf te bewijzen tegenover haar familie? Een antwoord op die vraag blijft helaas uit.

Zeker is wel dat haar vader Charles, die hoofdredacteur was van de London Evening Standard, zijn dochter stimuleerde om de journalistiek in te gaan. Keer op keer herhaalt Odell dat Charles en zijn dochter erg op elkaar lijken – beiden worden ze gezien als kil, beiden hadden buitenechtelijke affaires – en dat Charles van grote invloed was op de carrière van zijn dochter, maar zij gaat hier niet dieper op in.

Zo maakt Odell meer opmerkingen over het persoonlijke leven van Wintour, die onvoldoende uit de verf komen. Volgens de auteur zijn haar werk en familie het belangrijkste in Anna Wintours leven, maar doordat de nadruk in het boek ligt op het werk komt de familie er bekaaid af. Het blijft voor de lezer daardoor moeilijk om zich Anna Wintour voor te stellen als liefhebbende moeder en grootmoeder, die met haar (klein)kinderen speelt. Dat komt niet in de laatste plaats doordat Odell nalaat om negatieve opmerkingen te weerleggen. Zo wordt de opmerking van ex-echtgenoot David Schaffer dat Anna niet empathisch zou zijn klakkeloos overgenomen, zonder kritische noot. En dat terwijl hij dit vlak na de scheiding zei en destijds wellicht veel wrok koesterde over Wintours affaire.

Onder vuur

Tegen het einde van de biografie lijkt Odell de focus op haar onderwerp enigszins te verliezen. Het lijkt alsof zij alle elementen van Wintours werk – van het Met gala tot schandalen – wil benoemen, waardoor ze soms zonder duidelijke reden van de hak op de tak springt. Het leidt ertoe dat de laatste hoofdstukken samenhang missen en het verhaal voort lijkt te kabbelen naar het einde toe. Wellicht komt dit ook doordat een biografie van wieg tot graf in het geval van Wintour niet mogelijk is, aangezien zij nog springlevend is en na dertig jaar nog altijd stevig in het zadel zit bij Vogue.

Tegelijkertijd gaat Odell in deze laatste hoofdstukken wel dieper in op zaken, waar zij dat eerder nauwelijks deed. Zo reflecteert zij op de schandalen waardoor Wintour in recente jaren onder vuur is komen te liggen. Zo zouden Vogue en uitgever Condé Nast seksistisch en racistisch zijn, is er volgens velen een gebrek aan diversiteit en inclusie en heerst er een toxische werksfeer binnen het bedrijf. Odell betoogt dat Wintour inderdaad laat actie ondernam om de problemen binnen haar bedrijf op te lossen, maar dat dit ook het resultaat was van een bedrijfscultuur waarvan Wintour ook een product is. Zij kon zich zo lang staande houden aan de top door zich aan te passen aan de eisen van Condé Nast én de verkoopcijfers.

Verhaal nog niet voorbij

Het is spijtig dat dit reflectievermogen niet eerder aan bod komt in de biografie, die daardoor enigszins oppervlakkig blijft hangen in de stereotypering van de hoofdpersoon. Voor wie geïnteresseerd is in mode(journalistiek) en nog niet veel weet over Anna Wintour, is de biografie van Amy Odell zeer lezenswaardig. Maar wie meer wil weten over de mens achter de zonnebril zal teleurgesteld achterblijven, want ook na deze biografie blijft Anna Wintour een mysterie. Ongetwijfeld is dit dan ook niet de laatste biografie die over de nu al legendarische hoofdredactrice van Vogue is geschreven. Al was het alleen maar omdat het verhaal van Wintour bij Condé Nast nog niet voorbij is.

Anna. The Biography
Amy Odell
Atlantic Books
ISBN hardcover 9781838957254
ISBN e-book 9781982122652
Verschenen in mei 2022

Bestelinformatie