Taylor Swift, het hele verhaal is de titel van het boek van journalist Chas Newkey-Burden. In krap 300 bladzijden komen we te weten wat de Brit van de liedjes vindt die zijn heldin tot nu gecomponeerd heeft. En door wie en wat ze geïnspireerd is.
Drie keer de Amsterdam Arena uitverkopen. Dat is niet veel artiesten gegeven. Het had ook tien keer kunnen zijn. Met gemak. En het gekke is: een gewone sterveling komt niet aan een ticket. Via een ingewikkelde constructie, die alleen swifties goed kunnen uitleggen, kun je met veel geluk en nog veel meer geld een concert bijwonen. Het is illustratief voor de ongekende populariteit van de Amerikaanse, maar ook voor de op hol geslagen muziekindustrie die er gretig en maximaal garen bij spint.
Dat was ooit anders. Toen Taylor Alison Swift (West Reading, 1989) als tiener op haar kamer eenzaam haar liedjes schreef en vastbesloten was om zangeres te worden; toen ze nooit naar feestjes ging omdat daar alcohol werd gedronken (en ze daarom misschien wel gepest werd); toen ze haar zeer welgestelde ouders wist over te halen om van Pennsylvania naar Nashville te verhuizen, het mekka van de country.
De strategieën van een countrygirl
Taylor Swift heeft alles mee. Ze is slim, vastberaden, mooi en getalenteerd. Dat bracht haar als zangeres van countrysongs op steeds grotere podia. Nu is de inmiddels 34-jarige vrouw een fenomeen, een miljardenindustrie, een verschijnsel waarop je kunt promoveren.
Een nieuw album wordt niet uitgebracht door Taylor, maar door Team Taylor Swift.
In de documentaire Miss Americana zien we de fascinerende beelden van corporate executives die vergaderen over marketingstrategieën. Het zijn beelden die op z’n zachtst gezegd contrasteren met scenes uit Amy van Asif Kapadia over dat andere supertalent, Amy Winehouse. Op een homevideo is te zien hoe de nog heel kleine Amy tijdens een kinderfeestje ineens happy birthday mee gaat zingen. Het is een scène die je rillingen bezorgt. Even later, in dezelfde film, wanneer ze de zoveelste onderscheiding krijgt, op een leeftijd waarop ook Taylor Swift belangrijke prijzen won, fluistert ze naar een vriendin: “This is so boring without drugs.” De tragische afloop van de Britse is voor Swift ondenkbaar. Ze is altijd in control. ‘Ik ben nerdy,’ laat ze regelmatig weten.
Country en engagement
In dezelfde film komt de vraag aan bod waar Taylor staat binnen het politieke spectrum. Een mening kan per slot gevolgen hebben.
The internet’s gone wild
watching movie stars on trial.
While they’re overturning Roe v. Wade.
Het is een regel uit TV, dat Billy Eilish op haar 21ste schreef. Impliciet neemt ze stelling in de controverse rondom dit arrest dat in 2022 door het hooggerechtshof werd teruggedraaid en een ongekend -politieke lading kreeg.
Zo ver gaat Swift niet. Dat hoort niet bij het genre country. “Ik ben een 22-jarige zangeres”, zei ze toen, “Ik weet niet of mensen mijn politieke standpunten willen weten. Ze willen liedjes horen over relatiebreuken en emoties.”
Maar naarmate ze ouder wordt, en poppier, komt ze daarvan terug en spreekt ze onder meer haar bewondering uit voor de Dixie Chicks. Riskant, want deze dames lieten zich publiekelijk negatief uit over hun president (Bush jr) en werden door country America gecanceld.
Indiesnobs
Tien keer met gemak de Arena.Urban Jungle (Stones) en Achtung Baby (U2) waren destijds groots en vernieuwend en nóg eerder Prince met zijn legendarische Sign O’ the Times tournee. Maar tien keer?
Met Swifts Eras is er een nieuw visitekaartje afgegeven. Sensationeel, oogverblindend, spectaculair; spreken over Taylor Swift lukt alleen met superlatieven. Dat doen inmiddels ook bladen als Rolling Stone en een krant als The New York Times.
Wat de camera ook registreert in het stadion, overal ziet die meisjes hallucinerend van geluk en met betraande ogen alle 45 liedjes van de setlijst woord voor woord meezingen. Zelfs de meest doorgewinterde indiesnobs zullen (allicht knarsetandend) met bewondering naar dit optreden kijken (te zien op Disney+).
Roddel
Newkey-Burden is er niet aan toegekomen om zich te verdiepen in Taylor Swift. Wat hij wel heeft gedaan? Onder de vlag van journalistiek heeft hij uit een kluwen van bedenkelijke sites, quotes en roddels bijeen gescharreld en aan elkaar geplakt. Tussendoor geeft hij zijn mening over liedjes, waar ze geschreven zijn en wie de bron van inspiratie was. De verkeringen, waaronder Jake Gyllenhaal en John Mayer, komen en gaan en die verhalen krijgen ruim baan in speculaties van experts, waarover de biograaf op zijn beurt ook weer speculeert. Natuurlijk gaat het – pagina’s lang – over Kanye West die al dan niet gedrogeerd tijdens een feestelijke avond op een nogal lompe manier haar dankspeech onderbrak. En dan is er nog het gedoe over de masters tussen de zangeres en haar voormalige manager Scooter Braun.
Het is matig opgeschreven gebabbel, dat soms het niveau van RTL Boulevard haalt. Het imperium Taylor Swift voorziet een heel leger van inkomsten. Het is jammer dat ook deze schrijver geld verdient aan de Amerikaanse, want zijn boek doet er niet toe.
Taylor Swift, het hele verhaal
Chas Newkey-Burden
Harper Collins
ISBN paperback: 9789402715224
ISBN e-book 9789402771763
Verschenen juni 2024
Bestelinformatie
Bestel als paperback bij bol.com (€ 19,99)Bestel als e-book bij bol.com (€ 9,99)
