In haar woonplaats New York is op 88-jarige leeftijd Marion Meade overleden.
Meade zal vooral herinnerd worden als de biografe van Dorothy Parker. In 1988 publiceerde ze Dorothy Parker. What Fresh Hell Is This. Ze werkte zeven jaar aan haar biografie van ‘one of the funniest women of the 20th Century’. De biografie leidde in de jaren negentig tot een herwaardering van het werk van Dorothy Parker; in 1994 volgde de biopic van Alan Rudolph, Mrs Parker and the Vicious Circle met Jennifer Jason Leigh in de rol van Parker, die onmiskenbaar gebaseerd was op het boek van de Meade. (Ze overwoog Rudolph te suen, maar zag daar ten slotte van af). De film concentreerde zich voornamelijk op de legendarische rondetafelbijeenkomsten van de New Yorkse culturele jetset in het Algonquin Hotel in 59 West 44th Street, waar Parker een centrale rol in speelde.
Meade oogste niet alleen bewondering voor haar biografie van Parker. Michiko Kakutani, critica van de New York Times, verweet haar dat ze louter de ‘cynical wit’ van Parker had gekopieerd. ‘Instead of attempting to really come to terms with her emotional life, Ms Meade simply settles for catchphrases.’ Maar goed, die zijn dan ook legendarisch (de titel van de biografie refereert aan een uitspraak die Parker deed iedere keer wanneer er bij haar werd aangebeld: ‘What fresh hell can this be?’.
Meade schreef ook biografieën van Buster Keaton, Woody Allen en suffragette Victoria Woodhull. In 2014 keerde ze terug naar haar favoriete biografeling met The Last Days of Dorothy Parker.
