Toen Jorge Mario Bergoglio op 13 maart 2013 aan de wereld werd getoond als de nieuwe paus, was dat een grote verrassing, voor vriend en vijand van de Kerk. Alleen al door zijn uitverkiezing is Fanciscus I in vele opzichten een unicum. Sinds 741 (n.Chr.) had het Vaticaan louter Europese kerkvaders gekend. Francisus I is de eerste Jezuïet en de eerste Zuid-Amerikaan die als Il Papa het Apostolisch Paleis betreedt. Nu zijn pontificaat bijna het tweede jaar ingaat, weten we het zeker. De afstandelijke en rigide Joseph Ratzinger heeft als Benedictus XVI plaatsgemaakt voor een hervormingsgezinde kerkvader. Franciscus I wast de voeten van gedetineerden en verkiest zijn Renaut 4 boven de pausmobiel. Zo nu en dan doet hij opmerkelijke uitspraken, die de onwankelbare dogma’s van de katholieke kerk, zoals die ten aanzien van homoseksualiteit, even aan het wankelen brengen. “If someone is gay and searches for the Lord and has good will, who am I to judge?” Het homohuwelijk noemt hij “duivelswerk”, dat dan weer wel. Hoe hervormingsgezind is Francisus I eigenlijk? Austen Ivereigh beweert in zijn jongste biografie The Great Reformer. Francis and the Making of a Radical Pope dat we ons nog nauwelijks een voorstelling hebben kunnen maken van de reikwijdte van zijn radicaliteit.
Buenos Aires, waar hij als zoon van Italiaanse immigranten op 17 december 1936 geboren is, is de leerschool van Jorge Mario Bergoglio. Hij groeide op onder het bewind van Juan Domingo Perón en was leider van de Jezuïetenorde toen de militaire junta aan het roer stond van een terreurstaat die tegenstanders tijdens de “vuile oorlog” deed verdwijnen. Na de aanvankelijke euforie van zijn uitverkiezing, riep dat verleden in de media de meeste vragen op. Er verschenen berichten dat hij te weinig gedaan heeft voor de radicale broeders die in aanvaring kwamen met de militaire junta. Er werd zelfs gesuggereerd dat hij twee priesters, die in hun bevrijdingstheologie het marxisme hadden omarmd, eigenhandig aangaf bij de autoriteiten. Ivereigh maakt in deze biografie aannemelijk dat het tegendeel waar is. Bergoglio stond pal voor de pluriformiteit in zijn orde. Zijn solidariteit gold vooraleerst de armen, want zij scherpten hem “in something close to a doctrine, in which the poor, the pueblo fiel, are a kind of vaccine against the destructive effect of ideology, of left or right.”
“God is niet bang voor nieuwe dingen,” sprak Franciscus I tijdens zijn slotrede voor de buitengewone synode over het gezin op 19 oktober 2014. Hij is naar voren geschoven door de meest uitgesproken riformisti in het College van Kardinalen, lieden als Cormac Murphy-O’Connor en Walter Kasper. Zijn grote inspirators zijn Yves Congar en Henri de Lubac, vormgevers van het Tweede Vaticaanse Concilie. Zij leerden hem “how to unite God’s People by a radical reform that will lead them to holiness.” Na alle schandalen en schanddaden, was het broodnodig dat de Kerk de pastorale noden van zijn gelovigen zou herontdekken. Franciscus I kwam als geroepen.
The Great Reformer. Francis and the Making of a Radical Pope
Austen Ivereigh
Allen & Unwin Inc
ISBN 9781760113292
Verschenen november 2014
Bestelinformatie
Bestel hier als paperback bij bol.com (€ 16,73)
Bestel hier als E-Book bij bol.com (€ 23,46)
