Ocharm, de dienstdoende kok van die avond. Winston Churchill vond de kwarteltjes te droog. ‘These miserable mice should never have been removed from Tutankhamen’s tomb,’ bromde de Britse bulldog.
In Dinner with Churchill concentreert Cita Stelzer zich op de eetgewoonten van de prime minister die het Britse volk voorging in de strijd tegen het nationaalsocialisme. Dat klinkt trivialer dan het is. Churchill overdreef een beetje toen hij zei: ‘It is well to remember that the stomach governs the world.’ Toch droegen de informele schranspartijen op de Prince of Wales bij aan de goede verstandhouding tussen Franklin D. Roosevelt en Winston Churchill. Het was augustus 1941, het schip lag in Placentia Bay van Newfoundland. De Britten probeerden de Amerikaanse president met schildpaddensoep, geroosterde hazelhoen en gerookte zalm gunstig te stemmen voor deelname aan de oorlog. De westerse beschaving stond op het spel. De bondgenoot in spé beantwoordde de generositeit met gefrituurde kip en appeltaart. Fast food heeft ook zo zijn charmes. Weliswaar werd de gastronomische tractatie niet meteen in klinkende munt omgezet, maar na de aanval op Pearl Harbour door de Japanners op 7 december van dat jaar, kreeg de oorlog in Europa prioriteit, conform de wensen van Winston Churchill.
Mann ist, was man isst. Stalin schraapte eigenhandig de varkenskop leeg die hij zijn Britse ambtgenoot tijdens een staatsbanket in Moskou had voorgeschoteld. Hij dacht Winston een plezier te doen met de wangetjes van het dier. Die bedankte vriendelijk. Toen schranste kameraad Stalin de delicatesse zelf maar op, met zijn blote handen.
Ware allianties werden niet in vergaderzalen gesmeed, maar bij een smaakvolle maaltijd, een goed glas wijn en een geurige Havannasigaar. Een diner stelde Churchill in staat zijn gastheerschap ten toon te spreiden en zijn bondgenoten met zijn flair en humor voor zich in te nemen. Table-top diplomacy noemt Stelzer dat. Koken kon Churchill niet. Nog niet eens een ei. (Al ontkende hij dat: ‘I can boil an egg. I’ve seen it done’). Churchill bemoeide zich wel tot in detail met de setting van een banket: hij stelde het menu samen, zocht de wijnen en de champagne uit. Een goede tafelstoel beschikt over armleuningen, aldus Churchill. Daarmee voorkom je dat je tafelgasten zich onderling al te gemakkelijk gaan voelen, want dat is ook weer niet te bedoeling. Uiteindelijk is diplomatie ‘the art of telling plain truths without giving offence.’
Toen het Britse volk op ratsoen werd gezet, deed Downingstreet 10 lustig mee aan de versobering. Alhoewel. ‘Not a bad meal,’ merkte Churchill tijdens een presentatie van het voedselpakket op. Een medewerker moest hem toefluisteren dat een gemiddeld Brits huisgezin een hele week moest toekomen met de uitgestalde waren.
Dinner with Churchill. Policy-making at the Dinner Table
Cita Stelzer
Uitgeverij Short Books Ltd
ISBN 9781780720388
Verschenen mei 2012
Bestelinformatie
Bestel hier als paperback bij bol.com (€ 10,99)
Bestel hier als hardcover bij bol.com (€ 26,99)
