Sly Stone: de tragiek van een muzikaal genie en mateloze junk

Roem, een levensgevaarlijke pitbull en cocaïne. Veel cocaïne. Dat is samengevat de geschiedenis van Sly & The Family Stone. En, je zou het bijna vergeten, muziek: een grensverleggende cocktail van rock, soul en psychedelische funk. Lezend in Sly & The Family Stone: An Oral History van popjournalist Joel Selvin, val je van de ene verbazing in de andere.

Om met die pitbull te beginnen, dat was Gun, het lievelingsdier van Sly die hij af en toe flink opjutte en vervolgens met een lege maag op zijn gasten afstuurde. Maar het valse kreng had het op een avond ook op zijn zoon gemunt, een zuigeling nog. De moeder, Kathleen Silva, die toevallig net thuis kwam, zag hoe het brute dier zijn tanden in de baby zette:

“That whole mouth went over my son’s head. He started ripping him apart, shaking his head and trying to devour my son. I was screaming
and trying to figure out how to get my baby’s head out of his mouth without ripping his face all up because of those fangs.”

Wat volgt is een adembenemende scène waarin de moeder zich in blinde paniek op de grond gooit en op handen en voeten met de tanden bloot, wild begint te grommen naar Gun. Een pitbull laat nooit los. Maar oog in oog met een nijdige ‘soortgenoot’, kwam het furieuze beest uiteindelijk toch op andere gedachten. Sly, onwetend van dit gruwelijke tafereel, was elders in huis, ‘high as a kite’. Hij was al een poosje niet meer welkom in de echtelijke sponde, maar dit macabere incident betekende het einde van hun huwelijk. Het is het treurige dieptepunt van een periode waarin de eens briljante muzikant, die fulltime gedrogeerd en bevelen blaffend, nauwelijks meer tot enige creativiteit kwam.

Zware jongens

Die periode van verval begon toen het succes kwam en de band verhuisd was naar Beverly Hills in Los Angeles. In een riant huis met oneindig veel kamers leefde de ‘familie’, musiceerden de bandleden en werd er meer en meer drugs gebruikt. Op elk tafeltje en in elke badkamer lag wel een bergje klaar voor gebruik, zo verklaren meerdere betrokkenen onafhankelijk van elkaar. En iedereen deed mee.

Toen ook verschenen er met een zekere regelmaat ‘zo maar’ zware jongens die, soms bewapend, in het huis kwamen rondhangen.

Vanaf 1975 ging het echt mis. Een optreden in de chique Radio City Music Hall in Manhattan werd een fiasco en was tragisch genoeg ook het allerlaatste optreden van Sly & The Family Stone. Niet veel later sloeg de bandleider op de vlucht om uit handen van justitie te blijven.

Genie

Vriend en vijand zijn het erover eens dat Sly Stone (Sylvester Stewart, Denton Texas, 1943) een muzikaal genie was, zijn tijd vooruit. Met zijn legendarische band, die bestond uit mannen en vrouwen, zwart en blank, plaveide hij de weg voor de ontwikkeling van soul, funk en psychedelische rock. Topjaar was 1969, toen de band aan mocht treden op het Woodstockfestival en wereldfaam verwierf. Wie nu, nog altijd, luistert naar het album Stand! herkent de straffe funk van James Brown, de experimenteerdrift van Miles Davis, de nondescripte jamzucht van Sweet Smoke en de eclectische bravoure van Prince.

Pageturner

An Oral History, want aan het woord komen bandleden van het eerste uur, waaronder Sly’s broer Freddy Stewart, drummer Greg Errico, bassist Larry Graham en saxofonist Jerry Martini, destijds belangrijke figuren binnen de Stone entourage. Hun getuigenissen en die van andere beroemdheden als Grace Slick, Bobby Womack en Bobby Freeman maar ook van managers, agenten en promotors zijn uit eerste hand; onverbloemd vertellen ze hun ervaringen die Selvin schijnbaar als een transcript heeft opgeschreven. Het resultaat is een mozaïek van anekdotes en ongelofelijke verhalen dat leest als een pageturner. Sly zelf is de grote afwezige in dit meeslepende relaas. Simpelweg omdat hij (hij zou nu 79 zijn) onvindbaar was en is.

Van pooier tot manager

Joel Selvin (Berkeley, 1950), auteur van onder meer Altamont, The Inside Story Of the Rolling Stones, Hells Angels and Rock’s Darkest Day, was jarenlang verbonden aan The San Francisco Chronicle. Zijn boek over Sly Stone publiceerde hij in 1998. Nu is er dus een tweede editie en de meerwaarde hiervan is de inbreng van sleutelfiguur Hamp (Bubba) Banks. Banks is een voormalige ‘jailbait’ en pooier die zich opwerkte tot manager, zwager én beste vriend. Selvin spoorde hem op in de krochten van The Bay Area en kreeg hem aan het praten. Hoe hij dat voor elkaar kreeg is op zich een boek waard. Maar Selvin houdt het bij een nieuw voorwoord. Wees gewaarschuwd, wie begint met lezen kan niet meer ophouden.

Sly & The Family Stone: An Oral History
Joel Selvin
Permuted Press
ISBN 9781637585023
Verschenen december 2022

Bestelinformatie