In zijn autobiografie Life beweert Keith Richards dat hij Ruby Tuesday in een opwelling heeft geschreven nadat zijn vriendinnetje Linda Keith het uit had gemaakt. Hij zat moederziel alleen in een hotelkamer in Los Angeles en dichtte op het sap van een gebroken hart: “Goodbye Ruby Tuesday/Who could hang a name on you?/When you change with every new day/Still I’m gonna miss you”. Het was 1966. Gestold liefdesverdriet in de vorm van een wereldhit, hoe mooi wil je het krijgen. Alleen is het niet waar. Volgens Marianne Faithfull kwam Brian Jones met het basisidee van Ruby Tuesday en is het nummer het resultaat van wekenlang broeden, ploeteren en zwoegen in de Olympic Studio in Londen door het duo Richards/Jones.
Keith Richards jokkebrokt in Life ook over zijn ontdekking van de open-G-stemming die hij onder andere in Honky Tonk Woman toepast. Die had hij van Ry Cooder gejat, zo beweert hij. Maar Brian Jones kende de tuning al in de beginjaren van de Stones, aldus hun eerste bassist Dick Taylor. “Keith watched Brian play that tuning, and certainly knew all about it.”
Stan Blackbourne was de accountant van de Rolling Stones. “I used to say to Brian: ’What on earth are you doing? You write some of these songs, and you give the name over as if Mick Jagger has done it. Do you understand, you’re giving ‘em thousands of pounds!’ All the time I used to tell him, ‘You’re writing a blank check.’” Misschien had Brian Jones andere dingen aan zijn hoofd. In 1967 werd hij gearresteerd voor cannabisbezit. In tegenstelling tot zijn kompanen Jagger en Richards, die twee maanden eerder tegen de lamp waren gelopen, bekende hij schuld en voorkwam daarmee een gevangenisstraf van negen maanden. Jagger en Richards werden in hoger beroep vrijgesproken. De veroordeling van Jones zorgde voor tweespalt in de band. Konden de Stones nog wel op wereldtournee, nu een van hun frontmannen veroordeeld was als een grootgebruiker van verboden middelen?
Brian Jones was niet alleen de oprichter van The Rolling Stones, hij bepaalde ook de koers van de band. Zijn inbreng was in ieder geval groter dan op grond van de credits van Jagger en Richards in de discografie van The Rolling Stones vermoed kan worden. Dat is althans de belangrijkste boodschap van Paul Trynka in Brian Jones. The making of the Rolling Stones. Hij presenteert het betreurde lid van de 27 Club als ‘one of the most visionary musicians of the 20th century’. Wat zouden The Last Time , Paint it Black en Under My Thumb zijn zonder de rifs van Brian Jones?
Brian Jones. The Making of the Rolling Stones
Paul Trynka
Viking Books
ISBN 9780670014743
Verschenen in oktober 2014
