Jolande Withuis groeide op in een communistisch gezin met een moeder die keihard werkte, zowel binnen- als buitenshuis, die financieel onafhankelijk wilde zijn en die haar dochter en zoon gelijkwaardig wilde opvoeden.
Tegenwoordig kijken weinig mensen hier nog van op, maar in de jaren vijftig en zestig was Jenny van Ringen een uitzondering. Zij kwam klem te zitten tussen haar eigen professionele ambities en de toen dominante opvattingen over moeders en kinderen. De arbeidsverboden voor gehuwde vrouwen en voor communisten frustreerden haar diep, en ze was er vast van overtuigd dat intimiteit, koestering en troost kinderen zwak maken.
In Moeder, antimoeder reconstrueert Jolande Withuis het leven van haar moeder en onderzoekt ze wat de opvoeding door deze krachtvrouw betekende voor haarzelf als dochter. Opnieuw bewijst zij dat ze als geen ander in staat is individuele levens en gevoelens te verbinden aan grote sociaal-culturele en politiek-historische ontwikkelingen.
Jolande Withuis (1949) was tot 2014 als onderzoekster verbonden aan het NIOD. Ze schrijft voor NRC Handelsblad , Trouw en de Volkskrant . Bij De Bezige Bij verschenen Erkenning (2002), Na het kamp (2005), De vrouw als mens (2007) en in 2008 Weest manlijk, zijt sterk , een biografie over verzetsman Pim Boellaard, die werd bekroond met de Grote Geschiedenis Prijs 2009 en de Erik Hazelhoff Biografieprijs 2010. In 2016 verscheen de bestseller Juliana. Vorstin in een mannenwereld , die werd genomineerd voor de Brusseprijs en de Nederlandse Biografieprijs. In 2018 verscheen haar autobiografische zoektocht Raadselvader . In november 2021 verscheen Withuis’ grote biografie over Jeanne Bieruma Oosting: Geen tijd verliezen . In 2023 verscheen Vrouw en vrijheid , een betoog voor een kritischer feminisme, dat is gebaseerd op de Huizingalezing die Withuis in 2018 uitsprak.
